A tantas bonas chansos
E tan bo vers aurai faih,
Don ja no·m mezer'en plaih,
Domna, si·m pesses de vos
Que fossetz vas me tan dura.
Aras sai qu'e·us ai perduda
Mas sivals no m'etz tolguda
En la mia forfachura.

Vers es que manhtas sazos
M'era be dih e retraih
Que m'estara mal e laih
C'ames et amatz no fos.
Mas lai on Amors s'atura,
Er greu forsa defenduda,
Si so coratge no muda
Si c'alhors meta sa cura.

Mas era sui tan joyos
Que no·m sove del maltraih.
D'ira e d'esmai m'a traih
Ab sos bels olhs amoros,
De que·m poizon'e·m fachura,
Cilh que m'a joya renduda,
C'anc pois qu'eu l'agui veguda,
Non agui sen ni mezura.

Mout i fetz Amors que pros,
Car tan ric joi m'a pertraih.
Tot can m'avia forfaih,
Val ben aquest guizerdos.
Aissi·l fenis ma rancura,
Que sa valors e s'ayuda
M'es a tal cocha venguda :
Totz sos tortz i adrechura.

Qui ve sas belas faissos,
Ab que m'a vas se atraih,
Pot be saber atrazaih
Que sos cors es bels e bos
E blancs sotz la vestidura
--Eu non o dic mas per cuda --
Que la neus, can ilh es nuda,
Par vas lei brun'et escura.

Domna, si'st fals enveyos,
Que mainh bo jorn m'an estraih,
S'i metion en agaih
Per saber com es de nos,
Per dih d'avol gen tafura
Non estetz ges esperduda:
Ja per me non er saubuda
L'amors! be·n siatz segura

Bels Vezers, un'aventura
Avetz, et es ben saubuda:
Qued om que·us aya veguda,
De vos no fara rancura.

Chanso, vai t'en a La Mura
Mo Bel Vezer me saluda.
Qui c'aya valor perduda,
La sua creis e melhura.