De l'arciuesque mi sa bon
Q'ieu un seruentes fasa,
Don ieu dirai, Dieus m'o perdon,
Donei de mala cassa!
De nul mal no si lassa
Qe puesca far,
Ni tem duptar
En ren q'a Dieu desplasa,
Q'en totz fatz o traspassa!
Per qe plus fols
Par qe s'auia massa.

Anc non ui tan fals coronat
Nuls hom qe tenges terra,
Q'el no tem far tort ni peccat
Et mescla tot l'an gerra,
E·ls sieus baissa en terra,
E·ls pren souen
Per son fol sen
E·ls enclaus e·ls enserra.
Ueiatz del fals com erra,
Qe per aver
Ueda e solu e soterra.

Jonqera aucis per auer
Dinz la maison escura,
Qes anc nuls homs no·i poc saber
Nuilh'autra forfachura.
El non ha de Dieu cura,
Per qe mescre
La ferma fe
Q'es en sant'escritura.
Ben er mal'auentura,
Se·l legatz ue,
Si no·l crema o no·l mura.

Cill d'Arll'estauan a legor
Ses trebailh e ses nausa,
Tro qe l'agron, lo fals pastor.
Ben es fols qar el ausa
Penr'aissi la lur causa,
Ni far perdon
Del dan qe fon.
Ueias s'es fera causa.
Ja mais non auran pausa
Si no·l meton
Tot uiu desot la lausa.

El ha los set peccatz mortals
Per q'om ten mala via:
Aucir no tem ni periurs fals,
E uiu de raubaria!
Ergueilh e auaria
A·l renegatz,
Et es proatz
De falsa garentia.
Lo seten no diria!
Qar es tan laitz,
M'en lais per cortesia.

Archevesque que sia
De tant prouatz,
Escumenjat paria,

E son vet non tenria,
Car hom uedatz
Vedar non mi porria.